Bir Yılbaşı Hikayesi

Her yılbaşı döneminde yabancı çizgi filmlerde, bol hristiyan soslu Amerikan yapımlarında, oyuncakçılarda, vitrinlerde her yerde mantar gibi türeyen noel baba karakterlerine ulaşmak, “amca nedir senin derdin, ne diye dağıtıyorsun bu hediyeleri? Satsan şimdiye Sabancı kadar olurdun” diyebilmek için meselenin özüne, Noel Baba’ya ulaşmaya karar verdim ve babayı buldum.
izmir’de, elektrik sobasıyla ısınan bir apartman dairesinin şöminesi ve dolayısıyla geniş bir bacası olmaz, zaten olsa bile çocukluk çağımız geçtiği için noel baba bizi es geçer. O beni bulmayacağından benim onu bulmam gerek diye düşündüm ve ay ışığını izlemeye başladım. Yabancı çocuk filmlerini izleyenler bilir ki eğer geldiyse, sırf artistlik yapmak için dolunayın önünden uçarak geçer. Arkasında tüm haşmetiyle parıldayan aydan istifade ederek kendini büyükmüş gibi gösterir ve hoh hoh hooo diye bağırır. Ben pencere önünde pusuya yatmışken birden yüzümde bir tebessüm belirdi. Küresel ısınma ya da mevsim gereğince kopan gürültülü şimşek sesleriyle şiddetli bir yağmur hatta dolu başladı. Üstü açık kızakla bu yağmur altında n.h gezersin şimdi dedim kendi kendime. Benim bu halime dışarıdan bir tepkinin gelmesi gecikmedi. Arada bir dilenciler, tinerciler, yardım adı altında gezen dolandırıcılar ve bazen belki de gerçekten muhtaçlar kapıyı çalar. Öyle biri olduğunu sandığım amca aşağıdan zile bastı. Kapıyı açtım.
Cebimden bozuk para ararken o yaklaştı ve “Ne var ne istiyon?” dedi. Anlam veremedim. Durdu yağmurluğunun önünü açmaya başladı. Sapıkmış ulan diye düşünüp kapıdan içeri kaçmaya yeltenirken bir yandan da merakla sapığın içinde ne varmış diye izledim. Korktuğum şey çıkmadı. Noel baba kostümü çıktı. Hatta bu adam O’ydu. Gökte ararken yerde bulmuştum. Onu hazır bulmuşken o ana kadar içimde biriktirdiğim her şeyi saydım:
“Yalancı adam! Bize küçükken hediye getirecektin! Bu yılbaşında gelse de ateri getirse diye o kadar bekledim seni ama hiç gelmedin! Hep Amerikalı sarışın çocukları sevdin, bize bir faydan olmadı. Bana bu güne kadar bir kez olsun Noel babalık yapmadın! Şimdi hangi yüzle karşıma çıkıp da ben senin Noel Babanım yavrum diyorsun! İstemiyorum, benim senin gibi bir Noel babam yok defol git! Bak yaşına saygım var elimden bir kaza çıkmasın…” dedim. Ama meğer o benden daha dertliymiş. Beklemediğim yanıtlar aldım:
“Ne diye Noel Babalık edeyim sana, zaten öyle bir adım yok. Nasıl becerdiyseniz Aziz Nikola adımı söyleye söyleye Noel Baba yaptınız. Huzur evine terk edilmiş ihtiyarlar gibi yılda bir kez hatırladınız onda da hediye beklediniz. Amca nasılsın bir ihtiyacın var mı diye bir kere sordunuz mu ki hediye bekliyosunuz. Bir bayramda ziyaretime gelip elimi öptünüz mü hadi onu yapamadınız telefonla gönlümü aldınız mı? Bir de üstüne reklamlarda filmlerde kullandınız her türlü işe alet ettiniz. Maymun ettiniz resmen. O kadar ekmeğimi yediğiniz halde ne yüzle hesap soruyosun. Ben sana ateri alacam diye bir söz mü verdim? Bu güne kadar sözünü tutmayan bir sürü adam tekrar karşına gelmedi mi ben neden utanayım.” dedi. Haklıydı da. “Ya hep bu televizyonlardan oluyo, yabancı filmleri koyuyolar ordan gördüğünü ister çocuk” diyerek işi tatlıya bağlamaya çalıştım ama yutmadı. Ona karşı kendimi çok mahçup hissettim. Ama kendimi ezdirmek istemediğim için “Buraya kadar bunları söylemeye mi geldin şimdi?” diyerek hesap sordum. “Hayır” dedi. “Siz gençsiniz, sizde güzel parfümler olur, yılbaşı dolayısıyla içkiyi fazla aldım, evde hanım kokusunu alırsa acayip kızar” dedi. “Amca parfümle olmaz sakız çiğne” deyip naneli bir sakız verdim. Çiğnedi, “Nefesimi kokla bakayım geçmiş mi” dedi kafamı uzattım. O filmlerden alışık olduğumuz itici kahkaha sesiyle “HOH HOH HOH HOOO” dedi. Koku geçmemişti ama bu vakitte kapıdaki yaşlı adamla ne uğraşacam diye düşünerek “Evet geçmiş” dedim. Çok sevindi ve Hoh’lamaya devam ederek gitti.